"قصه‌های نهالِ کوچک"

تصویر ماه رمضون امسالم خلاصه میشه به یه جایی توی این آهنگ‌..‌.

حسم به این ماه امسال خیلی قشنگ بود...یعنی قشنگ شد!

انگار خدا کم‌کم اومد سمتم دستمو گرفت که ببره و حالمو خوب کنه!

کاش که لیاقت بدی دستتو ول نکنم...

چقدر این روزا روحم آروم‌تره...

حتی یاد عزیز هم که میفتم خنده میاد رو لبم!

اصن نمیدونم چی باید بگم بهت...فقط مراقب باش که مراقب باشم...

ملکا، محسن چاوشی

چقدر خوبه این آهنگ چقدررر!

چقدر تک تک کلماتش رو با ایمان و یقین بیان میکنه...

دروغ چرا که غبطه میخورم به این حال!

انقدر بهم انرژی میده میخوام هرروز گوش بدمش!

پ.ن: مدت زیادی نبودم، تازگیا هم یواشکی می‌اومدم و می‌خوندم بعضی از ستاره‌ها رو! ایشالا که به زودی همه ستاره‌ها خاموش بشن...نمیدونم شاید باید این اتفاق می‌افتاد و شاید لازم بود این فاصله گرفتن!

چقدر این دقیقه‌های قبل افطار که با "کتاب باز" سپری میشه لذت‌بخشه...

تموم‌ لحظه‌هاش به جون و دل آدم میشینه...

یه روحی داره که آدمو جذب میکنه به سمت خودش و مجاب میکنه که بشینی و تا ته همراهیش کنی و غرقش بشی!

و اصلا لحن دائم در حال نصیحتی که پاشو بدو برو کتاب بخون نداره... و به جاش انقدر قشنگ تو رو با خودش می‌بره تو دنیای کتابا و شعرا میچرخونه و میگردونه و جاهای دیدنی و قشنگش رو بهت نشون میده که بعد از اون اصن دلت نمیاد سمت کتابا نری!

و چه برنامه‌ی شاعرانه‌ای داشت امروز...

مخصوصا قسمت دکتر کاکاوند و شعر سهراب♡

که منو برد به کلاسای ادبیات مدرسه که کِیف‌دهنده‌ترین کلاس اون‌روزا بود!

و شعر سهراب که همیشه دنیای آروم و پرحسی داره برام

و خیلی دوست دارمش...

از الان دلتنگشون و دلتنگ این‌روزا میشم چون که این‌سری برنامه آخر ماه رمضون تموم میشه...

دمشون واقعا گرم...همین!

امروز بر خلاف چند روز گذشته تقریبا از عملکردم راضی بودم... ببینیم بقیه‌اش چی میشه دیگه!

و اما موضوع امروز...