حرفایی که بهت زدمو یادته؟
اگه یادت مونده که پس باید بهش گوش بدی..
اگه یادت رفته هم بگو تا باز تکرارش کنم واست!
خسته نشیا! گاهی تکرار بعضی چیزا به نفعته. شاید مهمه که باز تکرار میشه...اصن یهو دیدی ازش تو امتحان سوال اومد!
پس خوب گوش کن!
واقعیتش اینه که هی نشستن و هی فکر و خیال کردن چیزی رو درست نمیکنه ولی حالتو بدتر میکنه!
واقعیتش اینه که حال بد تو دنیا تمومی نداره و نمیشه صبر کرد به امید یه حال خوب مطلق دائمی و بعد تازه شروع کرد!
واقعیتش اینه که هرچی بیشتر اینجوری پیش بری بیشتر تو این افسرده‌حالی مسخره غرق میشی...میگم مسخره چون خودتم دیگه نمیدونی کی خوبی کی خوب نیسی...از بس که قاطی شده! الان میخندی، دو دقیقه دیگه ناامیدترینی...
واقعیتش اینه که شروع کردن و بلند شدن سخته! انگار که بخوای کوه بکنی؛ ولی تو شروع کن بهتر میشه حتما..نشدم حداقلش مدیون خودت نیستی!
واقعیتش اینه که دوراهی و شک و تردید و ترس، سمّه، سرعت‌گیره!پس بین هیچ دوراهی و چند راهی و شک و تردیدی نمون! برو تو دل ترس‌هات...از فکر و خیالت بیارشون بیرون و تو واقعیت باهاشون رو‌به رو شو!
آره اصن من امشب اومدم فقط امید بدم...امیدی که خیلی وقته گمش کردی!
پاشو بیا ازم بگیرش.
گرد و خاکشم بگیر بذارش رو طاقچه! بذارش جلو چشم...
بعدشم پاشو و شروع کن...
همه‌ی اون کارایی که میخواسی انجام بدی رو پاشو برو دنبالشون...
حالتو خوب کن! حالت خوب باشه میتونی حال بقیه رو هم خوب کنی...ولی دیدی که با حال بدت نتونستی!
الان دیگه فقط وقت بلند‌شدنه...
قبلش یادت نره یاعلی بگی!
بلند شدی؟!
