این دومین اپیزودیه که من از پادکست رادیو مرز گوش دادم (کلا تو شنیدن پادکست هنوز
خیلی نوپام!) و بنظرم خیلی پادکست خوب و آموزنده‌ایه...
به واسطه‌ی رفتن محمد به سربازی، عنوان این اپیزود چشممو گرفت.
و بدون مکث از بین موضوعات دیگه انتخابش کردم.
و میتونم بگم چقدر الان دیدی که به سربازی پیدا کردم متفاوته نسبت به چیزی که تصور میکردم!
و متوجه شدم چه باور و فرهنگ غلطی تو سطح جامعه هست و چقدرم فراگیره...
چیزی که ما از سربازی متصوریم یه دید خیلی کلی و ظاهریه و حتی از یه زاویه بد و غیرمستقیمیه...
و با این حال بدون فکر خیلی چیزا رو میگیم و متوجه تاثیرشون نیسیم...
مثلا من خودم واقعا فکر میکردم که همه پسرا سربازی رو باید برن
(حتی خودمم دوست داشتم برم:| )
و فکر میکردم واقعا مرد میشن و این سختیه براشون لازمه و از این حرفا...
ولی واقعیتش اینه که اون سختی‌ای که تو ذهن من و احتمالا خیلیا هست،
اون چیزی نیس که تو واقعیت اتفاق میفته...
واقعیتش اینطوریه که انگار به سرباز به چشم اسیر نگاه کرده میشه تا جوون همین مملکت!
و به قول بابام سخت‌گیریشون اصلا سخت‌گیری نظامی نیس!
و بیشتر از جنس تحقیر و توهینه!
بنظرم خیلی باید راجع به این مسئله حرف زده بشه...
شاید نتونیم قوانین و سخت‌گیری‌ها و بیشتر وقتا ظلمی که به سربازا میشه رو تغییر بدیم ولی حداقل،
با آگاهی بیشتری به مسئله سربازی نگاه میکنیم و احتمالا کمتر باعث آزارشون و یا فاصله گرفتنشون میشیم!
لینک تلگرام این اپیزود از کانال رادیو مرز رو اینجا میذارم اگه دوست داشتین حتما گوش بدین... بنظرم که شنیدنش خیلی خیلی مفیده!
پ.ن ۱ : واقعا انقدر روم تاثیر گذاشت و پر از حرفم که دوس دارم یکی بیاد و هی براش از این موضوع بگم!
پ.ن ۲ : شایدم بخاطر محمد انقدر این مسئله برام شد دغدغه و انقدر تاثیر گذاشت!
پ.ن ۳: ولی واقعا گوش بدین! :))
