"قصه‌های نهالِ کوچک"

.

«تنهاترین! به ذکر مصیبت چه حاجت است؟

ما را نسیم نام تو دیوانه می‌کند...»

.

از عطش یا الهی دیگه طفلم بی‌خوابه، حمید علیمی

قدیمیه ولی خیلی قشنگه🖤

.

پ.ن۱: اولین محرمیه که بیرون نمیرم و تو خونه‌ام و از این مسئله واقعا دلم گرفته و می‌سوزه!

پ.ن۲: اگه مداحی و نوحه‌ زیبایی رو این روزا گوش میدین ممنون میشم به منم معرفیش کنین! و یا کلا هر چیز مربوط به محرم رو❤️

پ.ن۳: حاج محمود کریمی یه سری مداحی داشت که حالت ذکرهای نسبتا طولانی بود و با مردم میخوند و یه وزن خاص و قشنگی داشت. متناسب با هرشب دهه که به نام یکی از عزیزان کربلاس هرکدوم از این ذکرها هم مال یه شبی بود.

 نمیدونم محرم چه سالی بود شاید 87اینا یا بازم بیشتر! و الان هیچی هم از شعرهاش یادم نمیاد و هرچی سرچ میزنم پیداش نمیکنم نمیدونم شما چیزی یادتونه از اینی که من میگم؟

.

۱. چهارشنبه صبح عمل لیزیک داشتم. خداروشکر بعد از عمل مشکل شدید و سختی اونجور که بقیه می‌گفتند، نداشتم. الانم بیش از هرچیز تاری دید دارم. چند روز اول از اونجایی که نمیتونستم هیچ‌ کاری بکنم، تصمیم گرفتم به روش دوستم پادکست و کتاب صوتی و اینا گوش بدم.

خب من اینجوری بودم که خیلی تک و توک و چند وقت یه بار یه پادکست گوش میدادم و کلا بیش‌ترین چیزی که بعد از آهنگام گوشامو در اختیارش میذاشتم ویس‌های ابوطالب حسینی بود:))

و خب این چند روز دائم کارم شده بود همین! چون هم فقط یه آهنگ تو گوشیم داشتم و هم خب واسه ویس‌های ابوطالبم حس و حالی نبود و خودشم ویس جدیدی نداده بود. 

و خیلی تجربه جالب و متفاوتی واسم بود.. فک کن یکی رو پلی می‌کردم و بعد اگه خیلی طولانی می‌شد وسطش خوابم می‌برد و بیدار می‌شدم و دوباره بقیش...بعدم یه مکث و بعد دوباره یکی دیگه..انقدم موضوعاتشون از هم متفاوت بود که مغزم داشت ترک می‌خورد:)) واقعا هر یه دونه‌اش واسه یه روز جدا کافی بود!

۲. پریشب در یه اقدام کاملا یهویی رفتم توییتر!!

خیلی عجیبه‌ها... منی که واسه یه تلگرام رفتن کلی مقاومت می‌کردم و هی میگفتم بعد کنکور و بعدها واتساپ و اینستا هم به زور نصب کردم الان یهو پریدم وسط توییتر:)))

البته واسه آدم به شدت درونگرایی مثه من بیان و توییتر خیلی هم خوبه!

یعنی اگه یکی از اطرافیانم چیزهایی که اینجا و جدیدا توییتر مینویسم رو بخونه برگاش می‌ریزه⁦^_^⁩

گفتم تا طرح صیانت اجرا نشده توییتر رو هم دیده باشم...

اگه توییتر هستین و دوست داشتین، آیدی‌تونو به منم بدین من خیلی اونجا غریب افتادم:)

۳. اینم همون تک آهنگ گوشیم در این شب‌های تار، که هم تار می‌دیدمشون و هم واقعا تار بودن!

شومِ تار، عرفان طهماسبی 

​​​​​​ته قصه درده، شب قصه سرده، نصیب مو از تو همین شوم تاره...

۱. شیر آب را باز می‌کنم، ظرف‌ها را می‌شورم.

شیر آب را باز می‌کنم، لباس‌ها را می‌شورم.

شیر آب را‌ باز می‌کنم، در لیوانی آب می‌ریزم و می‌نوشم.

شیر آب را باز می‌کنم و در همه‌ی این لحظات فکر می‌کنم که الان مردم خوزستان در چه حالی‌اند؟

به آن کودکی که در پست محسن چاوشی دیده‌ام که به‌خاطر بیماریش باید روزی دوبار به حمام برود!

به آن خانمی که صادقانه می‌گوید تظاهرات ما سلمیه!

​​​​​به آن جوانی که می‌گوید ۲۲سالمه و بخدا کار ندارم! 

​​​​​به بقیه جوانان و آدم‌هایی که این روزها می‌کشید و اینترنت‌ را هم قطع می‌کنید تا خبرشان درز پیدا نکند!

به اینکه موضوع امروز خوزستان موضوع آینده شهر من و دیگر شهرهای ایران است. که نوبت ما هم می‌شود که با بی‌آبی سروکله بزنیم و ۰ _۶ ببازیم!

اگر جوابی برای این مشکل ندارید که به مردم بگویید و بابت این بی‌لیاقتی ‌و مدیریت نداشته‌‌تان شرمنده نمی‌شوید و معذرت نمی‌خواهید(که هیچوقت نخواسته‌اید!)، چرا گلوله‌های سلاح‌هایتان را نثار مردم می‌کنید؟!

چرا دردی را بر درد دیگر اضافه می‌کنید؟​

​​​​​کاش حداقل همه‌مان را به یکباره به رگبار می‌گرفتید، به جای آن‌که هرروز از درد یکدیگر بمیریم و زنده باشیم هنوز!

۲. نمیدانم درست است یا نه و یا اصلا چقدر درست است، اما بعد از دیدن ویدیوی وایرال این‌روزها که مربوط به پایان اینترنت و فضاهای مجازی بود، واقعا ترسیدم... تصورش ترسناک است...

فکر کن دیگر گوگلی نباشد -_- (پس اینجا چی:| )

فکر کن که فقط خودمان باشیم و از بقیه‌ی عالم بی‌خبر...

۳. ویدیویی که از ستاره ملکی دیدم هم دائم در پس ذهنم پخش می‌شود. که مصمم و دردکشیده به دوربین نگاه می‌کند و محکم حرف می‌زند!

به جمله‌ی «خشم ما از قدرت شما داره بزرگتر میشه»اش فکر می‌کنم. 

به خشمی که بزرگ و بزرگتر می‌شود...